ในเรื่องของการแสดง empathy มีการเคารพ หรือ respect อยู่สูง

เคารพในที่นี้ไม่ใช่ยืนนอบน้อมโค้งตัวให้ต่ำแล้วทำท่าพินอบพิเทา

แต่.. เคารพในที่นี้คือเคารพในทุกอย่างที่เป็นเขา ความเจ็บปวด ความทุกข์ทน ความต้องการ และความรู้สึกของเขา

การแสดงท่าทีที่ไม่ลดทอนหรือตัดสินสิ่งที่คนอื่นเผชิญอยู่จึงตั้งอยู่บนฐานแห่งความเข้าใจกันด้วยความเคารพ

 

เสียงหัวเราะ.. ในบางบริบทเป็นสิ่งสวยงามสร้างความเบิกบานจรรโลงใจ

แต่เมื่อไหร่เสียงหัวเราะร่วนหรือหัวเราะแค่น และแม้แต่หัวเราะเยาะแนบมากับเรื่องที่เป็นเรื่องความจริงจังอย่างเรื่องความป่วยไข้หรือความลำบากขัดสนของใคร เสียงหัวเราะนั้นสามารถด้อยค่า กดขี่ หรือแสดงท่าทีไร้ใจให้กับเรื่องๆนั้นได้อย่างทันท่วงที

 

การเลี่ยงปล่อยเสียงหัวเราะในข้อมูลที่ต้องการความน่าเชื่อถือหรือกาลเทศะจึงเป็นเรื่องสำคัญ..

เพราะเสียงหัวเราะนั้นสามารถลดทอนสารที่กำลังจะส่งออกมาและบ่งบอกว่าสารนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ..

มากไปกว่านั้น เสียงหัวเราะที่เปล่งออกมาพร้อมกับเรื่องแห่งความทุกข์ทนของผู้คน

สามารถบดขยี้หัวใจคนรวมถึงทำให้ตั้งคำถามว่า “เรื่องนี้ตลกตรงไหน”

แถม.. มันแสดงให้เห็นภาวะไร้การใส่ใจและลดทอนคุณค่าของความทุกข์ทนนั้นไปหลายเท่า

 

..หากญาติเพื่อนเสีย เราไม่ควรพูดไปหัวเราะไปเมื่อเอ่ยถึงสาเหตุการตายของเขา

..หากเพื่อนเราตกงาน เราไม่ควรนำเรื่องของเขามาเป็นโจ๊กขำขันกันในวงสังสรรค์

..หากเพื่อนเราเลิกกับแฟน เราไม่หัวเราะกับการเลิกราของเขา แม้เราจะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กก็ตาม

..หากลูกหลานทำบางอย่างไม่สำเร็จ ไม่ต้องหัวเราะเพื่อแสดงความเอ็นดู ไม่ต้องกดขี่เขาลงด้วยเสียงหัวเราะของเรา

..หากเจอใครสักคนที่ทำอะไรบางอย่างไม่ได้ แม้มันเป็นเรื่องง่ายหรือเรื่องเล็กน้อยสำหรับเรา ระงับเสียงหัวเราะให้ดีเพราะในมุมของเขา เขาจะรู้สึกว่าเราไปข่มเขาด้วยเสียงขำขัน

 

เสียงหัวเราะหลายครั้งทำให้สิ่งที่คนคนนั้นพูดถึงดูเป็นเรื่องเล่นๆ…

และยิ่งถ้าถ้าเรื่องที่พูดไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เสียงหัวเราะนั้นคือการดูแคลน กดขี่ และลดทอนคุณค่าของเรื่องของคนคนนั้นไปมหาศาล

ขำได้ อยากให้คนยิ้มแย้มได้ แต่ไม่ใช่บนเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทน เพราะรอบตัวเราคือคน ที่ต่างก็ต้องการความเคารพและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์อย่างเท่าเทียมกัน

วันหนึ่งมีหญิงสูงวัยพูดไปหัวเราะไปถึงช่างไฟที่มาซ่อมไฟบ้านเธอว่า “เนี่ย…ไม่รู้มันเข้าบ้านได้ไหม ฮ่าๆๆๆ ได้ข่าวว่าทะเลาะกับเมีย ฮ่าๆๆๆ ไอ้เราก็เห็นมาทำงานแต่เช้านึกว่าขยัน ฮ่าๆๆๆ สงสัยเมียไม่ให้เข้าบ้าน ฮ่าๆๆ”

ในเรื่องที่เขาพูดถึงไม่เห็นมีอะไรขำ แต่ทำไมเขาถึงขำลั่นเสียมากมาย???

และอีกวัน ชายสูงวัยพูดไปหัวเราะไปด้วยท่าทีรื่นเริงเกี่ยวกับโรคระบาดที่คร่าชีวิตคนวันละเกือบครึ่งร้อยออกสื่อ และมีผู้สื่อข่าวหัวเราะร่าไปพร้อมกับการให้สัมภาษณ์ผู้นำเกี่ยวกับการบริหารจัดการวัคซีนที่ล่าช้า

เกิดคำถามขึ้นฉับพลันในใจว่า “เรื่องนี้ตลกตรงไหน?” “และญาติผู้เสียชีวิตจากโรคระบาดครั้งนี้พอได้เห็นได้ฟังแล้วจะรู้สึกอย่างไร?” …..

สิ่งที่พอทำได้เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะอันลดทอนความเป็นมนุษย์นี้คือ ไม่ขำด้วย ไม่ร่วมขบวน แสดงท่าทีไม่ผสมโรงและเตือนสติคนคนนั้นหากทำได้ บอกเขาเบาๆว่า ท่าทีแบบนี้ มันลดทอนค่าความเป็นคนยังไง บอกเขาได้ถ้ามีจังหวะเวลา..

แต่ถ้าเรื่องที่เขาขำใส่เป็นเรื่องความทุกข์ร้อนของคุณเอง อันนั้นต้องถามใจตัวเองแล้วว่าอยากปกป้องตัวเองด้วยท่าทีแบบไหน วิธีใครวิธีมัน..

​

#empathymanners #respectisanewcharm